Een verslagje van onze eerste schooldagen hier in Kaapstad.
Maandag 18/02
Maandag begonnen we officieel aan onze stageperiode op Kalkfontein Primary School in Kuils River in Kaapstad. Het schooltje ligt aan de overkant van een van de townships van Kaapstad. De kinderen van die township gaan er dus ook naar school. In Zuid-Afrika dragen de kinderen allemaal een uniform (op Kalkfontein zijn de kleuren groen en wit) wat ik persoonlijk echt super leuk vind! Alleen had het ene uniform al wel wat meer scheuren dan het andere... Elke schooldag staan Robin, Justine en ik om 6 uur op. Pittig vroeg! Om 7 uur vertrekken we dan richting Klakfontein. Om 8 uur beginnen de lessen, maar voor we van start gaan spreekt de directeur zijn collega's nog even toe in de staff room. De leerkrachten kunnen dan ook punten aanhalen die ze even willen bespreken voor ze aan de dag beginnen. Om 8 uur klinkt het belsignaal. De kinderen gaan buiten in de rij staan en doen een gebed voor ze aan hun dag beginnen. Een lesuur duurt in het lager onderwijs hier 30 minuten. Vaak hebben ze dus wel 2 blokken na elkaar hetzelfde vak, maar zo nauw speurt het hier ook weer niet. Als je ene les wat uitloopt is dat geen probleem.
Toen we op school aankwamen, werden we enorm aangestaard door de leerlingen. Ze zijn het echt niet gewoon om blanke mensen te zien en vonden ons dan ook geweldig interessant. Er werd volop gewezen en gefluisterd. Ook ons haar en onze ogen vinden ze hier fascinerend. ALLE kinderen willen stiekem ons haar eens snel aanraken en geven complimentjes over de kleur van onze ogen. De elektrische poort werd voor ons geopend door de bewaker zodat we onze auto konden parkeren op de parking op het schoolterrein.
Na onze entree werden we meteen welkom geheten in de staff door de directeur en leerkrachten. We stelden ons even kort voor en daarna vertrok iedereen naar zijn lokaal. We gingen eerst even een kijkje nemen in een klasje. Nadien bracht de leerkracht ons naar het lokaaltje waar we onze remedial teaching sessies zouden houden op dinsdag en donderdag. Vervolgens gingen we voor de eerste keer naar het klasje waar we op maandag, woensdag en vrijdag les zouden geven. Het is een klasje van de '4th grade'. De kinderen zouden dus ongeveer een 9-10 jaar zijn. De leerkracht stelde ons eerst even voor en gaf ons een opdrachtje om haar te helpen. Daarna kregen we een lesrooster van het klasje. Er was niet echt een plan voor ons. We kregen het rooster en moesten zelf alles maar kiezen. Robin en ik gaan de komende weken wiskunde en Engels geven. We kozen er voor om aan co-teaching te doen wat wilt zeggen dat we met twee voor de klas zullen staan. Waarom kozen we daar nu voor? Ten eerste zijn de klassen ENORM GROOT hier in Zuid-Afrika. In ons klasje hebben we maar liefst 48 leerlingen! Het is dus niet vanzelfsprekend om hen allemaal in je eentje in de hand te houden. Dus voor ons klasmanagement is co-teaching of team-teaching een goede methode. Ten tweede is het erg handig om met meer dan één leerkracht in zo'n grote klas te staan wanneer niet alle leerlingen mee zijn met de leerstof. De ene leerkracht kan dan gewoon verder gaan met de les terwijl de andere één op één even wat meer uitleg aan een leerling kan geven zodat die ook weer mee is. Dat is moeilijker als je alleen staat in een klas want dan houd je de hele klas op. Ook is het nu hier in Afrika een goede kans om co-teaching eens te proberen. In België is het vaak moeilijk om dit te verwezenlijken op stage.
Deze dag moesten we zelf nog geen les geven. Daarom observeerden we Ms. Cloete een paar lesuren in ons klasje. Persoonlijk vond ik dat de lessen er echt chaotisch aan toe gingen! De leerlingen waren niet stil, ze liepen constant rond zonder enige reden, begonnen opeens spontaan de klas te keren en de kasten te organiseren... De leerlingen hebben ook enkel handboeken waarin niet geschreven mag worden en die ze altijd in de klas moeten laten. Daarom hebben ze een extra schrift waarin ze ALLES moeten overschrijven. Dat neemt dus natuurlijk enorm veel tijd in beslag. Ook is het helemaal niet overzichtelijk hoe de kinderen in hun schrift noteren. Het is vaak erg onordelijk en niet duidelijk geschreven. Ik vraag me dus wel af of die kinderen goed kunnen studeren uit dat boek. Ook het lesgeven van de leerkracht zelf vond ik opmerkelijk. Ze las de tekst in het boek gewoon voor en liet nadien de leerlingen een erg lange tijd aan de opdrachten werken. Een onderwijsleergesprek zoals we dat in België kennen, was er dus niet. Tussendoor vroeg ze af en toe of de leerlingen klaar waren, waarop de leerlingen dan antwoordden met "No, teacher!".
Zoals je op de foto's en in de filmpjes kan zien, hangt er enorm veel materiaal op in het klaslokaal. Persoonlijk vind ik het zelfs zo veel dat het niet echt overzichtelijk meer is... Het lokaal ziet er daardoor ook erg druk uit. En het is sowieso al druk met 48 leerlingen...
Een schooldag hier in Zuid-Afrika begint om 8u en eindigt om 14u30. Een beetje anders dan in België dus. Daarnaast is het ook opvallend dat de leerlingen maar twee kleine pauzes hebben van telkens 15 minuten. Een middagpauze bestaat hier niet. De leerlingen en leerkrachten eten gewoon in de klas tijdens het lesgeven (als ze al eten mee hebben gekregen van thuis).
Na onze observatielessen, kwam opeens een leerkracht uit een ander lokaal gelopen en vroeg ons of we haar wilden helpen met een les Engels. Helemaal onvoorbereid duwde ze ons een bundeltje in de handen en moesten we (Justine, Robin en ik) beginnen. Dat was dus wel heel erg onwennig in het begin, maar het is ons toch gelukt! Na deze les keerden we terug naar onze campus.
Later op de avond moesten mijn eerste indrukken natuurlijk gedeeld worden met het thuisfront in onze dagelijkse Skypesessie.
Een korte samenvatting: De eerste schooldag was eerlijk gezegd best schokkerend. De cultuurshock die ik de eerste dagen hier op de campus had, kwam nu opnieuw naar boven. Het schooltje heeft me echt verbaasd en een eerder negatieve indruk nagelaten op deze eerste dag. De andere meisjes deelden dat gevoel. 's Avonds voelden we ons dan ook niet helemaal lekker in ons vel en keken we een beetje op tegen de volgende schooldag...
Dinsdag 19/02
Met een beetje een verwrongen gevoel van de vorige dag vertrokken we opnieuw naar school. Op dinsdag en donderdag geven Robin en ik geen gewone lessen, maar remedial teaching sessies. Deze dag zouden we daar extra info over krijgen. Uiteindelijk kwamen we tot de conclusie dat ook daarvoor niet echt iets geregeld was en dat we dus zelf een schema en dergelijke zouden moeten opstellen. Robin en ik overlegden dus met enkele leerkrachten welke leerlingen nood hadden aan RT-sessies. Ze bezorgden ons een lijst met namen waarmee we aan de slag konden. We stelden dus zelf een planning op die later goedgekeurd werd door de leerkrachten. Nadat alles voor remedial teaching in orde was, keerden we terug naar huis om onze eerste stagelessen voor de volgende dag voor te bereiden.
Die dag was het ook wasdag. De aller eerste! Een grote uitdaging dus... Mijn moeke had voor vertrek wel uitgelegd hoe het allemaal moest, maar natuurlijk wist ik het ondertussen al niet meer helemaal... Ook is er hier geen warm water in de wasmachines. Wassen op 30 graden ging dus niet, alles moest koud gewassen worden. Maar de grootste challenge was toch wel het sorteren van de was. Natuurlijk weten we wel dat zwart bij zwart moet, wit bij wit en kleur bij kleur, maar van sommige kledingstukken wisten we niet zeker waar ze nu net bij hoorden. We besloten dus maar om nog een extra machine op te zetten voor die twijfelgevallen. Gelukkig is uiteindelijk alles goed gekomen en hebben mijn kleren niet allemaal dezelfde kleur!
Ook kregen we 's avonds weer bezoek van enkele lokale bewoners. De ene al wat leuker dan de andere... Misschien even een kort woordje uitleg daarbij: wanneer Justine uit de douche kwam, viel er een SALAMANDER (ja je leest het goed, niet enkel kakkerlakken, maar ook salamanders in ons appartement) van de deur naar beneden! We schreeuwden doorheen heel de residentie dat iemand ons moest komen helpen met het beest uit ons appartement te verwijderen. Uiteindelijk kwam Fidele ons helpen zoeken, maar het duurde wel even voor hij hier was. Tegen die tijd was het beest al spoorloos verdwenen... De rest van de avond heb ik dus niet meer op mijn gemak gezeten (zie foto). Na het incident met de salamander, kwamen onze vrienden van hier weer even op bezoek en hebben we nog een gezellige avond gehad.
Woensdag 20/02
Woensdag was het dan zover: onze eerste dag echt aan het werk op onze stageschool. Na weer vroeg opstaan (6u) was het tijd om aan onze eerste les wiskunde te beginnen. Zoals ik eerder al vermeldde doen Robin en ik dus aan co-teaching. Na de observaties van maandag, besloten we om de les te beginnen met de drie belangrijkste afspraken voor tijdens onze lessen:
1. Als je iets wilt zeggen of vragen, steken de leerlingen hun hand op.
2. Iedereen blijft op zijn stoel zitten en loopt dus niet onnodig rond.
3. Als de leerkrachten aan het woord zijn, zwijgen en luisteren de leerlingen aandachtig.
We vonden het nodig om die regels nog eens even te benadrukken. De leerlingen begonnen spontaan hun hand op te steken en regels toe te voegen zoals niet op de muren schijven, elkaar niet stampen etc.
De eerste lessen gingen eigenlijk vrij goed. Het was natuurlijk wel allemaal weer even wennen. De klas en de lessen zelf, maar ook het lesgeven met twee. Tijdens de lessen merkten we snel dat de leerlingen niet goed om kunnen met veranderingen. Het kleinste dingetje dat we anders deden dan hun vaste leerkracht (bv een lijn onder de titel niet lang genoeg maken) wekte een reactie op bij de leerlingen. Ze kwamen zelfs naar voren gelopen om ons te verbeteren. Na enkele opmerkingen van de leerlingen heb ik hen er even over aangesproken. Ik vertelde hen dat we zeker begrijpen dat het even wennen is voor hen, maar dat we niet alles exact hetzelfde zouden doen als hun leerkracht. Anders kunnen we niet leren van elkaar als we gewoon alles kopiëren wat zij daar doen. Na de les wiskunde (over verdubbelen en halveren) gingen we door met Engels. De leerkracht legde ons uit dat ze elke dag van de week een ander aspect van de taal behandelde binnen een bepaald onderwerp in het boek. Op maandag wordt 'listening' en 'speaking' behandeld, dinsdag 'reading', woensdag behandelen we 'comprehension' (van de leestekst), donderdag 'language practice' en vrijdag 'writing'. Dat is dus wel even aanpassen voor mij omdat ik het niet gewend ben van op die manier Engelse lessen te geven. Maar de leerkracht had graag dat we dit zo zouden behouden dus dat proberen we dan ook te doen. Het was wel opvallende hoe de leerkracht hen liet lezen. Eerst leest de leerkracht zelf de tekst voor. Daarna lezen de leerlingen rij per rij allemaal samen de tekst luidop. Of de leerkracht zegt dat alle meisjes samen lezen, dan alle jongens .... Het is op die manier dus bijna onmogelijk om de leerlingen te verbeteren tijdens het lezen. De leerkracht vertelde ons ook dat de leerlingen het echt erg moeilijk hebben met lezen en het begrijpen van een tekst. Misschien ligt dat wel aan de grootte van de klassen en de manier waarop ze dus moeten oefenen op het lezen van teksten...?
Zoals ik eerder al vermeld heb, krijgen de leerlingen geen middagpauze om te eten. Opeens midden in onze les stonden enkele kinderen op en gingen ze eten halen bij de kookvrouw op de gang. Elke dag kiest de leerkracht van een klas 10 leerlingen die een warme maaltijd krijgen. De anderen hebben dus niets als ze zelf niks mee gekregen hebben van thuis... (wat meestal dus ook niet is). Dat raakte me toch wel even. De kinderen gingen dus een bordje een halen, zetten zich vooraan in de klas op de grond en begonnen te eten. De anderen bleven op hun plaats zitten en terwijl moesten we dus gewoon doorgaan met onze les.
Na onze eigen lessen, besloten we nog een les van een andere leerkracht, Mr. Diriks, te volgen. Hij geeft wiskunde in de hoogste graad. Deze leerkracht had wel een aangename manier van lesgeven. Hij was zelf heel vrolijk en enthousiast en de leerlingen mochten in de computerklas online wiskundeoefeningen maken. De laatste minuten van de les mochten de leerlingen even vrij op Google. Ze waren erg geïnteresseerd in ons en wilden hun vrije tijd op het internet benutten om allerlei dingen over België op te zoeken. Hoe lief!
De leerlingen op Kalkfontein zijn wel erg gedisciplineerd en beleefd. ' Ochtends al we binnen komen, begroeten ze on met de volgende woorden: "Good morning teacher! Welcome to our class teacher.." Op het einde van de lessen, wanneer we de klas verlaten, nemen ze afscheid met de woorden: "Thank you for the lesson, teacher! See you tomorrow teacher!".
Verder hebben we die dag ons nog maar eens meerdere keren proberen te registreren op de campus zodat we onze studentenkaart konden krijgen. Vele pogingen later lukte het ons dus eindelijk!
's Avonds zijn we nog een keertje met z'n allen naar Waterfront gereden om er wat te gaan eten. We namen een tafeltje bij de Italiaan en hebben er weer lekker en gezellig gegeten.
Donderdag 21/02
Donderdag gaven we onze eerste sessies remedial teaching. We hadden beslist om de eerste sessie wat kennis te maken en dergelijke. Daarom begonnen we, nadat we de kinderen uit de klas waren gaan halen, met een leuk kennismakingsspel met de bal zodat we de leerlingen al wat leerden kennen en omgekeerd. Nadien mochten de leerlingen een naamkaartje maken en versieren. Die kunnen we dan de volgende sessies gebruiken want de namen hier in Afrika zijn écht niet gemakkelijk... Ook deden we ondertussen al een kleine leestest om te zien waar de leerlingen moeite mee hebben. De kinderen vinden het (tegengesteld aan hoe het is in België) heel fijn om uit de klas gehaald te worden voor extra begeleiding. Ze vertellen het ook meteen tegen alle andere kinderen en willen in de gang en op de speelplaats heel graag laten zien dat ze ons kennen. Ze roepen van ver en komen meteen een knuffel geven en ons voorstellen aan hun vriendjes.
Naast lessen wiskunde, Engels en remediëring helpen Robin en ik ook bij de lessen LO van Justine. De leerlingen hebben eigenlijk geen LO op Kalkfontein. Er is maar één leerkracht die echt mijn zijn leerlingen naar buiten gaat. De anderen blijven binnen en geven theorie. Er zijn eigenlijk uren LO 'verzonnen' voor Justine. De kinderen kennen het dus niet echt. Ook worden er vaak heel veel leerlingen samen gezet voor sport. Soms zijn ze zelfs wel met 120! Drie leerkrachten is dus echt geen overbodige luxe als het daarop aankomt. Vandaar gaan we dus ook tijdens de lessen LO aan team-teaching doen.
Wat me ook sterk geraakt heeft is dat de kinderen niet mogen drinken tijdens het sporten... Het was donderdag super warm buiten en de leerlingen moesten dan ook nog intensief bezig zijn. Herhaaldelijk kwamen ze ons vragen of ze mochten gaan drinken, maar dat mochten ze blijkbaar niet. Ze zeiden ons dat daardoor soms zelfs de watertoevoer afgesloten wordt op school. Wij daarentegen kregen meteen voor de les begon dus wel allemaal een flesje drinkwater van het schoolpersoneel. Die wilden we natuurlijk heel graag delen met de kinderen, maar er waren er zoveel dat dat niet mogelijk was. Die dag stond er ook een Kellogg's standje op de speelplaats. De kinderen kregen (na een hele promo speech... kei raar!) allemaal een bakje noodles om te eten. Tijdens het wachten, spraken we met een vrouw van de kookploeg. Zij vertelde ons dat er veel armoede was onder de kinderen en legde ons uit hoe het zat met de warme maaltijden in de gang. Ook vertelde ze ons dat ze 's ochtends voor school begint, pap uitdelen aan de kinderen. Maar genoeg voor alle leerlingen is er helemaal niet! De pap is bedoeld voor de kinderen die thuis niets te eten hebben, maar de vrouw vertelde ons dat ook de kinderen die het iets beter hebben 's ochtends pap komen halen. Eerlijk gaat het er dus ook niet echt aan toe.
Na de lessen LO gingen we terug naar de campus om onze lessen voor de volgende dag voor te bereiden en eten te maken. Op het menu: hotdogs. En die waren GOED! Wauw!
Om half 7 stond een rugbymatch op de planning. Onze school (waar we verblijven: CPUT) moest tegen een andere universiteit spelen (TUT). Het leek ons dus wel leuk om voor onze universiteit te gaan supporteren. Van het spel zelf begrepen we niet echt veel, maar het was wel weer super gezellig met alle Belgische meisjes. Tijdens de rugbymatch waren er ook cheerleaders die dansten op Afrikaanse muziek. Super tof om te zien! Door onze extra steun won uiteindelijk CPUT met een redelijk grote voorsprong.
Na de rugbymatch keerden we terug naar ons appartementje. We hadden niet echt nog plannen die avond. Robin, Justine en ik kregen nog bezoek van Younas en besloten een kopje koffie te drinken. Omdat onze waterkoker voor kortsluiting zorgt, gingen we die van de andere Belgische meisjes verder op de gang lenen. Toen we het gekookte water in de kopjes wilden gieten, viel opeens heel de waterkoker uit elkaar! Ik kon nog net op tijd aan de kant springen, maar Robin werd voluit op haar been geraakt door het kokende water... We brachten haar zo snel mogelijk naar de badkamer om er lauw water over te laten stromen. Ze had verschrikkelijk veel pijn en schreeuwde daardoor de hele residentie bijeen. Terwijl Justine water over de wonde liet stromen, ging ik snel hulp halen. Ik klopte aan bij Mums en zij bracht twee verpleegsters van de campus mee. Ondertussen stonden alle mensen die we hier op de residentie hebben leren kennen al in ons appartementje, klaar om te helpen. Uiteindelijk werd beslist om toch voor de zekerheid nog naar het ziekenhuis te rijden. Gelukkig is er eentje in de buurt. Terwijl Marie, Justine, Sosthène en Robin met de auto naar het ziekenhuis raceten, maakte de rest van ons het appartement en Robin's kamer al klaar voor wanneer ze terug kwam. Dan kon ze meteen zonder zorgen in bed gaan liggen en rusten. Nu moeten we bijna elke dag nog even terug naar het ziekenhuis op controle om wat zalf te smeren en het verband te verschonen. Gelukkig is de pijn al fel verminderd ondertussen (25/02)!
Vrijdag 22/02
Vrijdag begon de dag al vroeg met een bezoekje aan het ziekenhuis. Ze verzorgden Robin's been en daarna keerden we weer terug naar huis om wat te eten. Na het eten was Robin erg moe van de pijnstillers en is ze maar in bed gekropen. Justine en ik hadden verder niets te doen en besloten om een film te kijken. Uiteindelijk zijn het er twee geworden (voor de geïnteresseerden: 'To all the boys I've loved before' en 'The kissing booth'). Twee films waarvan Justine vond dat ik ze MOEST gezien hebben. Na de films zijn we bij de andere meisjes wat gaan babbelen tot Robin weer wakker was.
Mums kwam ons ook zeggen dat we om 19u naar een meeting moesten komen beneden in de tv-kamer (laat je niet misleiden door de naam... het is niet echt een salon ofzo, maar gewoon een soort vergaderzaal waar één tv-scherm hangt om dingen op te tonen). Blijkbaar verstaan ze in Afrika iets heel anders onder 'meeting'... Ik leg het even uit. Toen we binnenkwamen. Stond er al een man op de piano te spelen. Op dat moment hadden we al door dat het geen meeting zou zijn zoals wij het ons hadden voorgesteld. Mums had enkele mensen van de kerk uitgenodigd om samen te bidden. Ze had dit geregeld omdat veel studenten hier op de residentie met problemen en moeilijkheden zitten. Dit was haar manier om te laten zien dat niemand er alleen voor staat, dat iedereen wel ergens mee zit en dat we (en God) er allemaal zijn voor elkaar. Anderhalf uur lang werden er gedichten voorgelezen, gebeden en religieuze liedjes gezongen. Ook wij moesten dus mee zingen en bidden. Een vreemde ervaring wel, maar de meeste mensen zijn hier erg gelovig.
Na deze meeting was het dan tijd voor onze wekelijks geplande 'GIRLS NIGHT'. We kwamen allemaal samen op het appartement van de andere Belgische meisjes en maakten er eerst een hele boel hapjes klaar. Daarna hielp Younas ons aan een VPN-verbinding met een computer in Europa zodat we hier in Afrika samen naar 'Temptation Island' konden kijken. (Het vervelende is hier dus dat je zonder zo'n verbinding, niet naar tv-programma's van België etc. kan kijken... Ook Netflix werkt hier niet.) Hoewel er eigenlijk "no boys allowed" waren, mochten ze toch heel even langs komen om de VPN-verbinding te herstellen toen deze weg viel en om een Afrikaans gerechtje genaamd 'vetkoek', 'fat cook' of 'fat cake' te brengen. Dat is een een soort gefrituurde donut/brood. Het lijkt een beetje op onze smoutebollen. Heel lekker met een beetje choco. Na de afleveringen hebben we nog een paar uurtjes gebabbeld en zijn we dus ook pas laat gaan slapen. Maar het was in ieder geval echt een enorm gezellige avond!
Zaterdag 23/02
Ook vandaag besloten we niet al te vroeg op te staan omdat we door de week altijd al zo vroeg op moeten. Rond de middag vertrokken we richting Waterfront om er het aquarium te bezoeken. Het was er super mooi
Na een paar uurtjes door het aquarium gelopen te hebben, kozen we er voor om voor de eerste keer naar de McDonald's in Afrika te gaan. En het was er super goedkoop! Robin, Justine en ik namen een sharing menu. Wat zat daar nu in? VEEL! 2 medium frieten, 2 kleine frieten, 10 chicken nuggets, 2 grote spicy chicken burgers, 2 gewone chicken burgers, 2 speciale sausjes, 8 zakjes ketchup, 2 medium cola's en 2 kleine sprite's... ZA-LIG! En dat alles voor maar 172 rand (= 10,92 euro). Dat is dus nog geen 4 euro per persoon. Beter kon gewoon niet!
Na de McDonald's in Waterfront gingen we terug naar de campus en beslisten we onze 'Temptation Island' avond opnieuw te doen aangezien we vrijdag door het vele babbelen eigenlijk niets van het programma gezien hadden...
Zondag 24/02
Zondag hebben we eens lekker uitgeslapen na onze eerste werkweek vol nieuwe gebeurtenissen, indrukken en ervaringen. Ik ben hier in Zuid-Afrika best vaak moe of vermoeid. Gelukkig val ik hier ook echt meteen in slaap als ik in mijn bedje kruip! Eens we allemaal wakker waren, ruimden we ons appartementje een beetje op, maakten we ons klaar en begonnen we aan de voorbereidingen voor de braai bij Jenna in de namiddag. Om 14u vertrokken we met z'n allen naar de Pick n Pay om vlees en dergelijke te kopen. Om 15u30 kwamen we aan bij Jenna en begonnen we met braaien (= barbecueën). Natuurlijk heb ik daar dus weer veel te veel gegeten... Barbecue is dan ook iets wat ik heel graag lust. Na het eten belde ik weer even met mijn familie. Nadien haastten we ons naar het strand van Blouberg om de zonsondergang te zien. Althans... dat was toch het plan. Om 19u30 gaat hier de zon onder. Natuurlijk was het bij Jenna veel te gezellig en vertrokken we te laat naar het strand... De zon was al onder toen we daar kwamen. Toch hebben we nog enkele mooie foto's en beelden kunnen maken. Het uitzicht was echt SPECTACULAIR!
Na het strand gingen we nog even terug naar Jenna om daarna weer door te rijden naar onze campus. Daar heb ik al mijn foto's van deze week weer georganiseerd op mijn computer, kregen we nog bezoek van Clement, Fidele en Sosthène en skypte ik nog een keertje met mama.
Tot volgende week!
- Anouck
Wow dat ziet er allemaal wel heel leuk uit daar. Het zal een hele ervaring zijn . Ik denk dat je ook wel enige kilo's zal bijkomen met al dat lekker eten. Groetjes van de bende uit Scheps !!😜😍😍