Anouck Stessens
- 8 mei 2019
- 11 minuten om te lezen

Week 11: Nog drie weken in het buitenland

Het begint echt wel af te korten nu... Na deze week zetten we onze laatste drie weken hier in Zuid-Afrika in.

Maandag 22/04

Vandaag begonnen we onze paasmaandag met een lekkere brunch bij Limnos Bakers. Met z'n tienen aten we gezellig samen een ontbijtje met een lekker dessert als afsluiter. Nadien was het tijd om terug naar de residentie te gaan om Laura's koffers op te halen en haar naar het vliegveld te brengen. We namen met z'n allen afscheid van Justine's zus en reden daarna door naar Bo Kaap: de streek in Kaapstad met de gekleurde huisjes. Daar móésten we toch wel echt even enkele foto's maken!

Na een hele fotoshoot in Bo Kaap reden we door naar Grand Africa beach bar and café. Daar dronken we een lekkere cocktail met een heel mooi uitzicht! Een gezellige namiddag dus.

's Avonds wilden we Italiaans gaan eten. Helaas was de Italiaan die we hadden uitgekozen dus blijkbaar gesloten. Dan reden we maar verder naar Moyo. Ook niet slecht! Heel goed zelfs! Daar lieten we ons (tijdens het wachten op ons mega lekker eten) schminken door een mevrouw die langs de tafels kwam. Heel leuk.

Eenmaal thuis besloot ik om nog even aan mijn blog te schrijven. Dat verliep top tot ik per ongeluk mijn notities verwijderde... Ik hou namelijk elke dag kort in puntjes bij op mijn gsm wat ik die dag gedaan heb. Dat helpt me bij het schrijven van mijn blog. Die van week 7 en 8 had ik dus per ongeluk definitief verwijderd. Ik ging op zoek naar een app die me mijn notities terug kon geven. Na even zoeken vond ik wat. Ik installeerde het op mijn laptop en scande mijn gsm. Na enkele uren was mijn notitie gevonden. OEF! Maar... Om hem echt terug op mijn gsm te zetten moest ik dus gaan betalen. Al die moeite dus voor niks. Ik heb dan maar foto's van mijn scherm genomen en het probleem zo opgelost. Toen dat in orde was was het echt al dringend tijd om te gaan slapen.

Dinsdag 23/04

Dinsdag plakten we 's ochtends voor ons vertrek naar school nog even een post-it op Mums' deur met de woorden 'please don't forget our toilet'. Die was zoals je wel weet al een paar dagen kapot. Toen we terug kwamen van school was de wc wonder boven wonder al gemaakt! Dat hadden we nooit verwacht!

Vandaag herhaalden we in onze remedial teaching sessies de hoofd- en kleine letters. We bekeken samen met de leerlingen hun huiswerk (als ze het gemaakt én bij hadden ten minste...) en speelden in op de moeilijkheden die ze daarbij hadden. Nadien lazen en schreven we weer wat THRASwoorden. Als laatste stonden de dagen van de week op het programma. We gaven hen een blad met daarop alle dagen die ze even moesten bekijken en lezen. Ze kregen een markeerstift en moesten de moeilijkheden in de woorden aanduiden. Nadien schreven ze elke dag een paar keer zonder fouten. Na wat oefenen was het tijd om de woorden te bedekken en ze zonder te kijken op te schrijven. De sessies liepen niet van een leien dakje vandaag... De leerlingen hadden er toch wel wat moeite mee. Zeker met de dagen van de week schrijven. Als huiswerk gaven we hen dus om de dagen van de week in te oefenen én ook nog eens de THRASSkaart te bekijken en te oefenen op de uitspraak van de woorden.

Na de break was het tijd voor LO. Justine moest vandaag een les voor haar afstudeeronderzoek (wiskunde in de les LO) geven met de helft van de klas dus Robin en ik namen de andere helft. We speelden 'tikkertje vroem' waarbij de leerlingen die getikt waren, terug bevrijd konden worden door te doen alsof e een brommer waren en die te gaan starten met het geluid 'vroem'. Heel grappig! Ook speelden we onder andere nog het spel 'tik-tak-boem', één van de favoriete spelletjes van de leerlingen hier.

Na onze schooldag gebeurde er die dag verder niet veel interessants meer. Eenmaal thuis aten we zoals gewoonlijk eerst onze lunch, we staken de was in en gingen boodschappen doen in Parow voor deze week.

Vandaag was er ook veel controle bij het betreden en verlaten van de campus met de auto. Er stond een hele rij bewakers die telkens alle auto's tegenhield om te controleren. Ze keken zelfs in de koffers. Waarom dat vandaag zo was, weten we niet.

Woensdag 24/04

Ook deze ochtend was er extra veel controle op de campus. Vandaag reden we tegen 8 uur naar school, niet om les te geven, maar om naar de township aan de overkant van de baan te gaan. We hadden namelijk met Nadia, een leerkracht bij on op school die in de township woont, afgesproken om te gaan helpen in de soup kitchen. De soup kitchen deelt elke woensdag (buiten op feestdagen) eten uit aan de kinderen, ouderen en zieke mensen in de township. Daar gingen we vandaag dus bij helpen. Het was weer Afrikaans uur vandaag want hoewel we om 8 uur hadden afgesproken, kwam Nadia er dus pas om half 10 aan... Na dus nog een klein dutje in de auto vertrokken we dan naar de township. Eerste stop: Nadia'shuis. Ze liet ons even zien waar ze woonde en stelde ons voor aan haar familie. Daarna wandelden we door naar de soup kitchen (geen echte keuken in een gebouw, maar een container). Daar ontmoetten we nog twee andere vrouwen die dus elke week het eten klaarmaken en 'auntie Dawn', de oprichtster. In de winter krijgen de mensen soep met boterhammen, in de zomer boterhammen met sap en nog een extraatje. Als voorbereiding hielpen we dus met het in zakjes steken van twee boterhammen en een pakje chips (soort van toch).

Vanaf 13 uur begonnen de eerste kinderen aan te komen. Voordat ze eten kregen, deden ze eerst een gebed. Dan begonnen we met uitdelen tot twee uur - haf drie. Elk kindje kreeg één pakketje eten en een bekertje sap.

Dan was het tijd om ons te verplaatsen naar een andere plek iets verderop. Ook daar zouden nog meer kinderen langskomen om eten en drinken te komen halen. Tussen alle kinderen konden we soms als we heel goed keken enkele bekende gezichten zien van op onze stageschool.

We waren verbaasd van hoeveel kinderen er eten en drinken kwamen halen. Ook zagen we dat sommige kinderen echt thuis andere kleren gingen aan doen en hun haar wat anders deden om dan toch misschien nog een tweede keer eten te kunnen krijgen...

Soup kitchen is een heel mooi initiatief dat we zeker en vast verder willen helpen en steunen!

Na een bewogen dag in de township, reden we moe maar voldaan terug naar huis. Daar was het tijd voor een skypesessie met onze bachelorgroep en -coach. Na het gesprek werkte ik nog verder aan mijn blog. Dan was het nog even tijd voor wat ontspanning. Justine en ik keken dus voor het slapengaan nog even een aflevering van 'Game Of Thrones'.

Donderdag 25/04

Ook vandaag begonnen we onze dag op school met enkele sessies remediëring. Op de planning stond hetzelfde als dinsdag, maar dan wat meer aangepast aan het niveau van de donderdaggroepen.

Nadien gaven we een een les LO. Wat speelden we vandaag? Honkbal. Ik was écht onder de indruk. Het merendeel van de leerlingen was best wel goed in de sport! Toch zeker in vergelijking met wat ik gezien en ondervonden heb in België. Ook vonden de leerlingen het een super leuke les! Heel leuk om hen zo te zien genieten.

Toen we wilden vertrekken op school, zagen we plots buiten de omheining een kraampje staan. Er waren menen soepen brood aan het uitdelen! Daar moesten we natuurlijk even gaan informeren. Het waren mensen uit Amerika die hier allemaal naar dezelfde kerk gaan en iets gelijkaardigs als soup kitchen wilden doen. We praatten wat, ze stelden ons vragen over het schooltje en de leerlingen en we wisselden gegevens uit om zo wat meer over hen te weten te kunnen komen.

Na school bereidden Robin en ik onze lessen wiskunde en Engels voor de volgende dag voor en maakten we ons dan klaar om te gaan uiteten. Younes zou namelijk binnenkort weer terug naar huis vertrekken en wou heel graag eerst nog een keertje bij Panarottis all-you-can-eat pizza gaan eten. Dat is dus wat we deden.

Na een gezellig avondmaal met z'n allen, keerden we terug naar de residentie en werkten we nog wat verder voor school. Nadat als ons werk klaar was, zetten Justine en ik ons bijna dagelijks ritueel van 'Game Of Thrones' kijken verder totdat we weer in slaap vielen.

Vrijdag 26/04

Vrijdag ochtend werden we om 7u20 pas wakker... OEPS! Wekker vergeten te zetten! We maakten ons dus in een sneltempo klaar om nog op tijd op school te geraken (school begint hier om 8 uur). Gelukkig waren we er nog voor de bel!

De wiskundeles ging vandaag over lengte-eenheden. Robin en ik maakten voor deze les een tabelletje met alle lengte eenheden dat de leerlingen in hun boek konden plakken. Dat konden ze dan gebruiken bij het maken van oefeningen waarbij ze lengte eenheden moesten omzetten. Zo'n tabel stond niet in hun boek en de vaste leerkracht gebruikte het ook niet in haar lessen. Dat vonden we wel vreemd want dat is een super handig hulpmiddel voor de leerlingen! Vandaar dat we dus ook besloten om het te gebruiken. Eerst projecteerden we de lege tabel op het bord en bespraken we de verschillende lengte-eenheden en hun volgorde. Nadien was het aan de leerlingen om de oefeningen op te lossen met behulp van de tabel.

Na onze les wiskunde gaven we weer een les Engels. Op vrijdag moeten de leerlingen altijd schrijven. Het thema van deze week: 'haunted house' (spookhuis). Als inleiding hadden we het met de leerlingen even over Halloween. Of ze het kenden, of ze het vierden, hoe het gevierd wordt en wie er van houdt. Vervolgens hielden we klassikaal een brainstormsessie. In het midden van het bord schreef ik de woorden 'haunted house'. Dan mochten de leerlingen alles zeggen at in hen op kwam bij het horen van die woorden. Nadat onze mind map klaar was, was het aan de leerlingen om hun eigen verhaal te schrijven. Eerst moesten ze hun verhaal plannen: wie, wat, waar, wanneer, waarom en hoe? Dan schreven ze de eerste versie van hun verhaal, lieten het verbeteren door hun buur en schreven vervolgens de nette versie. Ook lieten we hen een tekening maken die bij hun verhaal paste. Dat vonden ze natuurlijk weer heel leuk!

Na de pauze gaven we weer een les LO. Het thema van deze week is, zoals ik eerder al vermeldde, honkbal. Vandaag hadden we de klas van Ms. Buffels. Een super toffe leerkracht! Ze deed na wat aanmoedigen van de leerlingen zelf ook even mee met honkbal. Kei tof!

Ook gaven we een les hockey aan ons eigen klasje terwijl Justine bezig was met de les honkbal op hetzelfde moment. Nu ja, zó lang heeft de les niet geduurd... De leerlingen werkten echt helemaal niet mee en luisterden voor geen meter! Nadat we hen al een paar waarschuwingen hadden gegeven, was het nog steeds niet beter. We besloten dan maar om terug te keren naar het lokaal en hen de verhalen verder laten te schrijven. Helemaal in stilte, zonder tekeningen.

Na het middageten werkte ik mijn blogpost over week 8 verder af waarna ik hem kon posten. Dan was het tijd om naar de winkel te gaan. Justine ging deze avond chili con carne maken voor iedereen. Dat was me helaas niet zo goed bevallen. Ik heb er de hele avond nog buikpijn van gehad...

Zaterdag 27/04

Zaterdag was een hele rustige dag voor mij. De anderen waren allemaal op wine tasting in Stellenbosch. Ik had beslist om thuis te blijven en te proberen mijn achterstand in te halen met mijn blogposts en ander werk. Ik zou de anderen dus de volgende ochtend pas terug zien want ze bleven daar ook overnachten.

Zondag 28/04

Zondag hadden we afgesproken om te gaan paardrijden in een wildpark. Normaal gezien zou de eerste groep om 10 uur vertrekken en de tweede om 12 uur, nadat de eerste groep terug was. Maar om 8 uur 's ochtends kreeg ik bericht van de organisator dat haar auto in pan was gevallen en dat ze het misschien niet zou halen vandaag. Ik liet haar weten dat het een andere keer voor on helaas niet meer zou lukken omdat onze weekends al volgepland waren tot aan ons vertrek. Dat vond ze zelf ook jammer en belde daarom rond tot ze een oplossing had gevonden. We konden dus nog gaan! Alleen wel een paar uurtjes later, maar dat namen we er dan wel met plezier bij. De anderen waren al in Stellenbosch, waar het paardrijden dus ook was. Sosthène, Andy en ik moesten dan samen de Uber daarnaartoe nemen. Tijdens het wachten lieten ze me enkele Congolese dansen zien op Youtube. En trots dat ze waren!

Dan na een paar uurtjes was het eindelijk tijd voor het paardrijden! Ik ging mee et de eerste groep. Wat was het leuk om nog eens op een paard te zitten! Vroeger had ik thuis namelijk een pony waar ik uren op kon rijden. Het was dus een super leuke ervaring! Ook was het er mega ooi! Zoals ik al vermeldde reden we door een wildpark waar een hele boel exotische dieren te zien waren zoals zebra's, giraffen, springbokken, waterbokken, buffels en ga zo maar door. Écht wel de moeite!

Het laatste stukje voor we terug bij het begin kwamen, werd er gevraagd wie at sneller wou gaan. Daar hadden we natuurlijk wel zin in! De begeleiders zeiden wel dat je geen beginner mocht zijn als je dat wou doen. Ik zei hen dat dit niet mijn eerste keer op een paard was en mocht dus ook mee. Enkel Sosthène die nog nooit op een paard had gezeten bleef achter en wandelde rustig verder met de andere begeleider. De paarden zijn het gewend van hun leider te volgen dus toen de begeleider met zijn paard vertrok, was er geen houden meer aan de andere paarden en volgden ze hem dus met dezelfde snelheid. En wat een snelheid ook. Echt zot! De man ging súper hard! Zelf in de bochten. Ik dacht al een paar keer "ja, nu ga ik er af vallen,maar wonder boven wonder zat ik er nog steeds op. Tot op een gegeven moment...

Mijn paard ging zó snel dat ik de begeleider begon in te halen. Net wanneer ik hem wou vragen of we een tikkeltje trager konden gaan, stopte hij volledig. Mijn paard zag dat en ging zelf ook vol op de rem. Daardoor kon ik mezelf echt niet meer tegenhouden en VLOOG ik van het paard af! Gelukkig heeft mijn papa, die vroeger ruiter was, me ooit geleerd hoe je goed moet vallen en deed ik me ook helemaal geen pijn. Ik stond terug op, veegde het zand van mijn benen en ging zelf maar achter mijn nog steeds verder lopend paard aan aangezien de begeleider gewoon bij de anderen bleef staan. Na een kleine wandeling kreeg ik hem te pakken. Ik draaide me om om te zien waar de anderen waren en zag dat de man nog steeds gewoon daar stond. "Oke", dacht ik dan, "ik zal zelf wel weer op mijn paard stappen, ik heb geen hulp nodig hoor...". Daarna reden we weer verder naar het beginpunt. Waarna het de beurt was aan de anderen. Jade en Marie hadden best wel schrik, maar gingen toch mee. Toen ze terug waren zeiden ze dat ze het wel leuk vonden, maar toch niet meer wouden doen. De hele rit hadden ze stress gehad!

Om 16u zat het paardrijden er op en reden we terug naar huis waar Jenna ons nog eens een bezoekje kwam brengen. Nadien gingen Robin, Jean Ley en ik nog wat eten bij Spur in het winkelcentrum. Toen we aankwamen zagen we dat de zaak eigenlijk aan het sluiten was. Gelukkig zei de manager dat we toch nog binnen mochten komen om te eten als we het niet erg vonden dat ze al wel wat begonnen op te ruimen. Ook kregen we toen we vertrokken een bus saus mee omdat ik tijdens het eten had laten vallen dat die heel lekker was. Althans dat denke we toch... Het was niet heel duidelijk of we die bus nu mee mochten nemen of niet. Ik zei iets over de bus saus en toen zei de manager tegen iemand van het personeel dat hij een nieuwe, gesloten bus moest gaan halen. Dús dachten we dat die dan om mee te nemen was. Hopen we.

Het eten was súper lekker! Zeker de moeite om nog eens terug naartoe te gaan.